Σας ευχαριστούμε που επισκέπτεστε την ιστοσελίδα μας. Στόχος μας είναι να αποτελέσει ένα σημείο συνάντησης πληροφόρησης και κοινωνικής δικτύωσης.

Α.Μ.Σ. ΒΡΑΣΙΔΑΣ Ν.ΠΕΡΑΜΟΥ (Του Νίκου Αμανατίδη)



Α.Μ.Σ. ΒΡΑΣΙΔΑΣ Ν.ΠΕΡΑΜΟΥ  (Του Νίκου Αμανατίδη)

Ο Αθλητικός Μορφωτικός Σύλλογος ΄΄ΒΡΑΣΙΔΑΣ΄΄ Ν.Περάμου ιδρύθηκε πριν 42 χρόνια, την 31/12/1968. Έχει έντονη κοινωνική και αθλητική δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή του δήμου Ελευθερών  αλλά και του νομού Καβάλας γενικότερα. Εδρεύει στην Ν.Πέραμο, όπου το δημοτικό γήπεδο αποτελούσε και την ποδοσφαιρική στέγη της ομάδας για περίπου 30 χρόνια. Ο σύλλογος τα τελευταία 20 χρόνια αποτελεί σταθερά ποδοσφαιρική δύναμη του νομού Καβάλας. Προσωπικά χωρίζω την ιστορία του συλλόγου σε 2 μεγάλες περιόδους από το 1968 ως το 2002 και από το 2002 ως και σήμερα. Την  περίοδο αυτή η ομάδα βρίσκεται στην κορυφαία στιγμή της ιστορίας της από πλευράς αγωνιστικών  επιτυχιών, γιατί από πλευράς εγκαταστάσεων, δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια, ο  σύλλογος είναι  στο έλεος της τύχης του.
      Πριν 42 χρόνια λοιπόν ξεκίνησε να γράφεται η ιστορία της ομάδας μας. Από τις φωτογραφίες του 1969, του 1973, 1981 βλέπετε πολλούς από τους αθλητές που φόρεσαν την φανέλα της ομάδας μας και σήμερα είναι συνδημότες και μέλη της τοπικής κοινωνίας. Άλλοι σε περίοπτες κοινωνικές θέσεις, άλλοι πάλι απλοί πολίτες. Οι  περισσότεροι, με  τους  οποίους συζητήσαμε  και  ανταλλάξαμε  απόψεις, είχαν μόνο καλά λόγια να πούνε για την ομάδα και το ποδόσφαιρο. Βέβαια, οι εποχές τότε ήταν δυσκολότερες και οι ποδοσφαιριστές παίζανε από μεράκι και αγάπη για τον αθλητισμό. Σίγουρα δεν υπήρχαν και πολλές άλλες διέξοδοι για να ξεφύγουν από την καθημερινότητα, αλλά αυτό δεν μειώνει την προσπάθεια και την προσφορά των τότε ποδοσφαιριστών. Τα πρώτα χρόνια της ύπαρξης της ομάδας συνέβαλαν για να διαμορφωθεί ο χαρακτήρας και να ξεκινήσει να γράφεται η ιστορία. Κανείς δεν ξεκινά πρωταθλητής και νικητής σε κανένα άθλημα. Για να φτάσουνε οι επιτυχίες χρειάστηκαν αρκετά χρόνια υπομονής και επιμονής. Ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 η ομάδα ταλαντευόταν στις χαμηλές τοπικές κατηγορίες του ποδοσφαιρικού χάρτη της Καβάλας. Τότε λοιπόν έγινε το άλμα στην πρώτη τοπική κατηγορία και άρχισαν τα πρώτα έντονα σημάδια της ομάδας. Το 1987 για πρώτη φορά δημιουργήθηκε τμήμα υποδομής για παιδιά μικρών ηλικιών. Αυτό για πριν 22 χρόνια φάνταζε κάτι πρωτοποριακό και πρόσφερε στην ομάδα πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές μεταγενέστερα. Κάποιοι από αυτούς έπαιξαν επαγγελματικό ποδόσφαιρο, πολλοί αποτέλεσαν κομμάτια της ομάδας για πολλά χρόνια ως και σήμερα. Από εκείνη την φουρνιά παιδιών αποτελείται κατά διαστήματα το διοικητικό και τεχνικό επιτελείο της ομάδας. Το εγχείρημα αυτό δυστυχώς διακόπηκε για κάποιους λόγους μετά από κάποια χρόνια.
     Η ομάδα βέβαια, επωφελήθηκε από την προσπάθεια αυτή και έχοντας την ως βάση κέρδισε το πρωτάθλημα Καβάλας και ανέβηκε για πρώτη φορά στην Δ΄ εθνική κατηγορία την περίοδο 1991-92. Βέβαια οι συνθήκες δεν ήταν κατάλληλες και υποβιβάστηκε αμέσως. Αυτό δεν επηρέασε το μέλλον της.  Είχε  πλέον καταξιωθεί στη συνείδηση των ποδοσφαιρόφιλων ως μια δύναμη του Καβαλιώτικου ποδοσφαίρου. Η πορεία συνεχίστηκε και 3 χρόνια μετά, το 1996, η άνοδος στην Δ΄ εθνική, εκ νέου, είναι γεγονός. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο με το προηγούμενο, αλλά δυστυχώς κάποια γεγονότα στοίχησαν και νέο υποβιβασμό στην Β΄ κατηγορία. Κατά την προσωπική μου άποψη, και επειδή την έζησα εκ των έσω, ήταν η χειρότερη στιγμή του συλλόγου τα τελευταία 30 χρόνια. Ευτυχώς, η τότε διοίκηση χειρίστηκε σωστά την κρίση και γρήγορα αποκαταστάθηκε η τάξη και μπήκαν οι βάσεις για την αναγέννηση της ομάδας και η πορεία προς την μέλλον είχε πλέον διαγραφεί. Η σταθερότητα της από το 1998 και για τα επόμενα 4 χρόνια ως το 2001, ήταν αξιοζήλευτη και παρακαταθήκη για το μέλλον που προδιαγραφόταν ευοίωνο.
     Κάπου εδώ τελειώνει το πρώτο κομμάτι της ιστορίας και το 2002 ξεκινά το δεύτερο και τελείως διαφορετικό, διότι είναι πολυδιάστατο και πιο γεμάτο από αγωνιστικές επιτυχίες.

Στο πρώτο μέρος τελείωσα τα ιστορική αναδρομή μου στο έτος 2002. Δεν έγινε τυχαία αυτό διότι είναι αλήθεια ότι τα τελευταία 8 χρόνια η ομάδα ζει τις πιο έντονες αλλαγές θετικές, αλλά και αρνητικές.
Να ξεκινήσουμε λοιπόν, η νεοσύστατη διοίκηση της ομάδας δημιούργησε για πρώτη φορά και έδωσε πολύ μεγάλο βάρος στην ανάπτυξη των τμημάτων υποδομής. Το 2002 ξεκίνησε αυτή η προσπάθεια και ο κόσμος την αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου απλά, καθώς γήπεδο δεν υπήρχε στην Ν.Πέραμο και καθημερινά γινόταν πραγματικά αγώνας δρόμου για να μετακινηθούν τα παιδιά στο γήπεδο των Ελευθερών. Όσοι συμμετείχαν στη προσπάθεια θα θυμούνται τις δυσκολίες που υπήρχαν. Προσωπικά πιστεύω ότι η σημερινή πορεία της ομάδας και η μεγάλη αγωνιστική άνοδος οφείλετε σε αυτή την κίνηση. Σε πρώτη φάση η ομάδα είχε περίπου 40-45 παιδιά. Η αντρική ομάδα έπαιζε στην Α1 τοπική κατηγορία και είχε καλή παρουσία καθώς τερμάτισε στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Την επόμενη σεζόν 2003-2004 η ομάδα ξεκίνησε να κάνει κάτι καλύτερο αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν κύλησαν όπως τα περιμέναμε και δείξαμε τρομερές αδυναμίες αγωνιστικές και η πτώση στην Α2 ήταν το χειρότερο αγωνιστικό σημείο της 8ετίας. Τα τμήματα υποδομής μεταφέρθηκαν στο γήπεδο της Ν.Περάμου το οποίο φτιάχτηκε κάπως και λειτουργούν πλέον σε κανονικούς ρυθμούς . Τα πρώτα θετικά μηνύματα δεν αργούν καθώς παιδιά από τα τμήματα υποδομής προωθούνται στην πρώτη ομάδα και το ρόστερ γεμίζει την επόμενη χρονιά. Οι επιτυχίες στα τμήματα υποδομής πολλές σε όλες τις δραστηριότητες και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε.
Την επόμενη χρονιά 2004-2005 μπαίνουν νέες βάσεις καινούριο σκεπτικό με παίκτες που να μπορούν να ακολουθήσουν τις υποχρεώσεις τις αγωνιστικές και με αρκετούς νεαρούς και ο μέσος όρος ηλικίας πέφτει αισθητά. Τα αποτελέσματα θετικά, επάνοδος στην Α1 πολύ εύκολα. Στα τμήματα υποδομής πρωτάθλημα εφήβων και προπαίδων και πλέον τα τμήματά μας ανταγωνίζονται σε δυναμική όλες τις ιδιωτικές και τις υπόλοιπες δυνατές ακαδημίες στην περιοχή της Καβάλας.
Οι δυο επόμενες σεζόν κύλησαν ομοίως βάζοντας τις βάσεις για την εξέλιξη και πορεία της ομάδας την τελευταία διετία. 2005-2006 και 2006-2007 η ομάδα τερματίζει 4η και 3η στο βαθμολογικό πίνακα και δείχνει πολύ ανταγωνιστική και πλέον έτοιμη να κάνει το κάτι παραπάνω. Η δουλεία από τα τμήματα υποδομής στέλνει 2 παιδιά στην γειτονική Δόξα Δράμας με επαγγελματική ιδιότητα και είναι οι καρποί για το δύσκολο έργο μας.
Το 2007-2008 έγινε η πρώτη μεγάλη προσπάθεια για άνοδο της ομάδας στο περιφερειακό πρωτάθλημα, ήταν ένα συναρπαστικό πρωτάθλημα, δυστυχώς όμως δεν αντέξαμε και χάσαμε την άνοδο τις τελευταίες αγωνιστικές, δίκαια, από τη ΑΕ Πιερέων. Στο μεταγραφικό μέτωπο ο ΠΑΟΚ Θες/νίκης απέκτησε με μεταγραφή άλλο ένα μέλος της ομάδας μας προερχόμενο από τα τμήματα υποδομής του συλλόγου.
Στα αγωνιστικά των τμημάτων μας, σταθερά υπάρχουν διακρίσεις και στο σύνολο η ομάδα αριθμεί πάνω από 75 παιδιά σταθερά.
Η χρονιά 2008-2009 θεωρώ ότι είναι η πιο πετυχημένη στην ιστορία της ομάδας και το επιστέγασμα όλων των προσπαθειών που έγιναν όλα αυτά τα χρόνια. Μετά από μεγάλη μάχη με το Νέστο Χρυσούπολης ο Βρασίδας κατέκτησε δίκαια και πανηγυρικά το πρωτάθλημα έχοντας μόλις μια ήττα και δυο ισοπαλίες σε σύνολο 30 αγώνων. Είχε την καλύτερη επίθεση, τον πρώτο σκόρερ, τις περισσότερες νίκες(27) και το απόλυτο 15 νίκες εντός έδρας! Τα κατορθώματα του Βρασίδα δεν σταμάτησαν εδώ, αφού κέρδισε και το κύπελλο, κερδίζοντας την ΑΕ Πιερέων 3-2 στα πέναλτι στον καλύτερο τελικό των τελευταίων χρόνων. Η πορεία μας συνεχίστηκε ως τη φάση των ΄΄8΄΄ του κυπέλλου ερασιτεχνών Ελλάδας όπου αποκλειστήκαμε από τον Εθνικό Γαζώρου στα πέναλτι με 3-1. Έτσι τελείωσε μια ανεπανάληπτη χρονιά και μας έφτασε στην κορυφή των ομάδων της Καβάλας.
Η χρονιά που διανύουμε 2009-2010 βρίσκει την ομάδα να συνεχίζει την πορεία της, αγωνίζεται στο περιφερειακό πρωτάθλημα και θα παίξει και πάλι στον τελικό του κυπέλου για 2η συνεχόμενη χρονιά. Τα τμήματα υποδομής συνεχίζουν το κοινωνικό και αθλητικό τους έργο και αριθμούν 95 μέλη.
Παρόλο που υπάρχουν τεράστια και μάλλον ανυπέρβλητα προβλήματα δεν είναι ώρα για παράπονα και γκρίνιες. Δεν μετανιώνω στιγμή που είμαι μέλος αυτής της ομάδας και που έζησα την ιστορία της από όλα τα πόστα, από το 1988 ως και σήμερα. Θυμάμαι κάθε στιγμή και τα πολύ έντονα συναισθήματα που εναλλάσσονταν από θετικά σε αρνητικά και το αντίστροφο.
Βέβαια, πολλοί είναι αυτοί που θα αναρωτηθούν γιατί όλα αυτά; Ποιος ο λόγος; Να γίνουν τόσες θυσίες και μετά τι;
Εγώ θα καταθέσω την προσωπική μου άποψη και θα πω, ότι όλα γίνονται για τις λίγες χαρούμενες στιγμές οι οποίες είναι όμως πολύ έντονες και δεν τις αλλάζω με τίποτα. Επίσης, όλα αυτά γίνονται για να υπάρχουν κίνητρα και στόχοι, να στραφούν τα παιδιά και πάλι προς τον αθλητισμό και να μην τα αποτρέπουμε από το δρόμο αυτό επικαλούμενοι την εύκολη λύση ότι δεν θα κερδίσουν κάτι τα παιδιά γιατί δύσκολα προχωράς στην επαγγελματική αποκατάσταση. Μα ο αθλητισμός δεν είναι αυτό είναι όλα τα υπόλοιπα.
Κάπου εδώ στα μέσα περίπου του 2010 τελειώνει το δεύτερο κομμάτι της ιστορίας του ΑΜΣ ΒΡΑΣΙΔΑ Ν.ΠΕΡΑΜΟΥ…..
Ως υπογράφων αυτό το κείμενο θα ήθελα να τονίσω ότι αυτά που γράφτηκαν ήταν η ιστορία από τα δικά μου μάτια και επιφυλάσσομαι να αναπτύξω σε άλλο τεύχος για τον ανέφικτο στόχο και το μεγαλύτερο παράπονο αυτού του συλλόγου….
                                                           
                                                                                                        Νίκος  Αμανατίδης
                                                                                           προποπονητής ποδοσφαίρου

3ο ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΠΕΡΑΜΙΩΤΩΝ (10/7/2010)